Myślę, że to będzie już ostatnia część z serii imiona i głosy, no chyba, że mi się coś przypomni, albo Wy będziecie mieć jakieś specjalne życzenia. No to zaczynamy, albo raczej zmierzamy powoli ku końcowi.
T
Tadeusz – spokojny, cichy mężczyzna o niskim, lekko chropowatym głosie. Jest wielkim domatorem. Większość czasu spędza na kanapie. Jedynie latem jest nieco bardziej aktywny, bo zdarzy mu się wyjechać na ryby, albo na żagle ze znajomymi, których ma umiarkowaną ilość. Jest potulny wobec żony. Pracę ma nisko płatną. Ogólnie jest przeciętnym facetem. Potrafi całkiem ładnie zaśpiewać. Od alkoholu raczej stroni.
U
Urszula – spokojna, cicha, rozmodlona kobieta o dość niskim, gładkim głosie. Ładnie też śpiewa. Psy bierze tylko ze schroniska czy fundacji zajmujących się potrzebującymi zwierzakami, ale za kotami już nie przepada. Jest samotna. Ma tylko jedną przyjaciółkę. Niezbyt dobrze gotuje.
W
Witold! – jedno z moich ulubionych imion, zaraz po Marcinie i Dawidzie. Witold to mężczyzna dość spokojny, ale potrafi wpaść w złość. Jest troskliwym chłopakiem/mężem. Potrafi coś upichcić, ale robi to dość rzadko. Ma bardzo przyjemny, niski, spiżowy głos. Lubi muzykę, zbiera winyle. Przepada za zwierzętami.
Waldemar! – Nienawidzę tego imienia! Już samo jego brzmienie jest okropne. Kojarzy mi się z wiecznie podpitym facetem o grubym, zachrypniętym, chropawym głosisku. W domu nie ma z niego pożytku, bo wiecznie pije, żonę i dzieci bije. Jednym zdaniem: Lepiej go omijać z daleka.
Wiktoria – piękna, wysoka kobieta o długich, gęstych, puszystych włosach. Jest odważna, ambitna, uparta, wytrwała, czasami trochę zadufana w sobie. Nie umie przegrywać, nie znosi porażki. Jest raczej humanistką, ale matmy też się nie boi. Nauka języków idzie jej średnio, ale ona nie odpuszcza (jak ze wszystkim zresztą). Ubiera się elegancko, chodzi w drogich ciuchach i bardzo szybko zmienia je na nowe. Nie jest zakupoholiczką, ale nie jest też rzadkim gościem centrów handlowych. Czyta książki, muzyki słucha znacznie rzadziej. Podobają jej się Turcy. Jej głos jest niski, z leciutką chrypką. Śpiewa przeciętnie, mówi bardzo szybko, śmieje się głośno i szczerze.
Wiera – bardzo mądra, oczytana, spokojna kobieta. Ma niski, radiowy głos. Uwielbia chodzić na grzyby. Przepada za kotami. Zna się na ziołach. Czyta książki, ale muzyki słucha stosunkowo rzadko. Ma kilku dobrych przyjaciół. Wbrew swej surowej powierzchowności ma bardzo wrażliwą naturę.
Wojciech – też taki raczej przeciętny mężczyzna. Czasem kłóci się z żoną, czasem na dziecko niepotrzebnie krzyknie, do kielicha zajrzy za głęboko, na kanapie zbyt dużo czasu spędza. Pieniądze do domu przynosi, za muzyką raczej przepada, gorzej już z książkami. Gazety czyta dość często. Głos ma przeciętny, dość niski, może z lekką wadą wymowy. Pracować by nim raczej nie mógł.
Wacław – to taki dwulicowy człowiek: elegancki, grzeczny, wygadany, ale jak przyjdzie co do czego, to może niezłych kłopotów narobić. Od alkoholu raczej stroni. Jest despotyczny wobec żony i dzieci. Ma skłonności do zaciągania sporych długów pieniężnych. Nigdy nie przyznaje się do błędów. Ma dość wysoki, gładki głos, ale bynajmniej nie aksamitny i ciepły. Znajomi raczej nie znają jego drugiej natury.
Władysław – dobry, poczciwy człowiek. O żonę dba, dzieci mądrze wychowuje. Nie interesuje go kultura. Większość czasu spędza na podwórku i pracuje w ogrodzie. Pomaga też chętnie innym. Głos ma dość przeciętny, ale przyjemny: niski, z leciutką chrypką.
Włodzimierz – bardzo oczytany, mądry facet, ale nie wywyższa się swą wiedzą. Ma mnóstwo znajomych, również za granicą. Lubi podróżować, najczęściej wyjeżdża w góry. Jest dobrym ojcem i mężem. Głos dość przyjemny, raczej niski.
Wiktor – jako nastolatek sprawia mnóstwo kłopotów. Kierunki studiów zmienia jak rękawiczki, podobnie ma się rzecz z dziewczynami. Głos ma dość wysoki, na lekko ściśniętym gardle. Przez całe swe Wiktorskie życie nie jest w stanie w pełni się ustatkować.
Z
Zbigniew! – nienawidzę tego imienia! Okropnie mi się kojarzy. Wg mnie Zbyszek to facet, który dużo pije, ma wielkie brzuszysko. Głos ma gruby, ciemny, niski, lekko może spiżowy, ale tylko wtedy gdy jest trzeźwy. Jego żarty są sprośne. Kłóci się z żoną i nawet dochodzi do rękoczynów. O dzieci dba, ale one naturalnie wolałyby, aby w domu było ciszej. Śpiewa całkiem ładnie, no chyba, że się upije. Ma mnóstwo znajomych, z którymi pije ostro i często.
Ziuta – taka starsza pani, co lubi poplotkować, często narzeka na swego męża, rzadko sprząta w domu, bo większość czasu spędza u sąsiadki, bądź przed telewizorem. Słucha disco-polo i ogląda tandetne filmy. Często głośno krzyczy na całą okolicę. Jej głos, średniej wysokości jest chropowaty, taki zwykły, wiejski. Wnuczki swe rozpieszcza.
Brakujące
Michał – dobry, spokojny poczciwy człowiek o ciepłym, aksamitnym, może i radiowym głosie. Ma wielodzietną rodzinę, którą zajmuje się przykładnie. Ma dobrze płatną pracę, do której również się przykłada. Lubi sobie pojeść i pospać, ale na to drugie zwykle ma zbyt mało czasu.
Michalina – zgorzkniała stara panna, która całymi dniami narzeka i wcześnie chodzi spać. Ma kilka równie zrzędliwych przyjaciółek. Zwierzaka nie posiada, bo by musiała po nim sprzątać.
Kończę serię wpisów z cyklu imiona i głosy. Jak się nie rozleniwię do reszty w to lato, to może wymyślę jakąś inną serię wpisów.
Z pozdrowieniami
Amparo