Fabryka Snów (Amparo)

To jest kartka z pamiętnika, która opowiada o bardzo wtedy ważnych dla mnie perfumach. Były to drugie perfumy w moim życiu, które sama sobie wybrałam, kupiłam, a nie otrzymałam od kogoś na prezent. Zazwyczaj tego typu prezenty w moim przypadku bywały nietrafione.
16. października 2012 r. Wtorek
Spełniło się moje wielkie marzenie! Kupiłam sobie perfumy "Lady Gaga famę", a dokładnie to Ewelina mi je kupiła oczywiście za moje pieniądze, a mówiąc ściślej za pieniądze, które przywiózł mi tata, który przyjechał z babcią do Krakowa by mogła odbyć wizytę u lekarza i przy okazji mnie odwiedzili.
Jestem niewypowiedzianie szczęśliwa! Wczorajszy wieczór obfitował w wiele emocji.
Kiedy wróciłam z kolacji Ewelina i Kasia wybierały się do Bonarki. Ewel zapytała mnie czy czegoś bym stamtąd nie chciała i wtedy pomyślałam, że oprócz mojego wielkiego marzenia to nie mam w żadnym sklepie nic do kupienia.
Zaczęłam się więc zastanawiać czy w bonarce jest sefora czy nie.
Wtedy Ewela wspomniała o perfumach, a ja dałam jej pieniądze i umówiłam się z nią, że jeżeliby zmieniło się coś cenowo np. jakaś promocja, albo gdyby niespodzianie podrożały, to żeby do mnie dzwoniła i wtedy będziemy się dogadywać przez telefon, co do zakupu. Z Mileną natomiast umówiłam się tak, że jeśli dziewczyny wrócą to Milena ma mi puścić, sygnałka i wtedy przybiegnę, bo trzeba Ci wiedzieć, że trudny czas oczekiwania miałam spędzić z przyjaciółką. Tak jak przypuszczałam czekanie było nieznośne, jak to zwykle z czekaniem bywa.
Kiedy wreszcie Milena zadzwoniła, ja przybiegłam do pokoju z prędkością ponaddźwiękową.
Jakież było moje rozczarowanie, kiedy dowiedziałam się, że perfumy wykupiono i jak na razie nie mam na nie szansy.
Przyznam szczerze, że chciało mi się płakać i nie wiedziałam czy zdołam się pozbierać na tyle by móc spokojnie zdobywać wiedzę. Totalnie zrozpaczona i schandrowana usiadłam na łóżku i usiłowałam uczyć się fizyki. Po chwili zadzwoniła do mnie Ada, by się dowiedzieć czy je mam.
Powiedziałam jej, że nie i po smutnej chwili milczenia rozłączyłam się i ponownie wzięłam do ręki zeszyt od fizyki.
Kiedy czytałam i uczyłam się, jeśli w ogóle można było tak nazwać tę emocjonalną wegetację i przebieganie palcem po kartkach zeszytu słyszałam, że Kasia z Eweliną o czymś szepczą.
Długo jednak na to nie zwracałam uwagi, ponieważ każdy ma prawo mieć swoje tajemnice.
Kiedy tak chandrowałam się z zeszytem od fizyki w ręku wreszcie Ewel nie wytrzymała i wręczyła mi skrzętnie zapakowane pudełeczko, w którym wiadomo oczywiście, co było! Rozpakowałam je prędko poczym krzyknęłam:
? Uduszę was i posiekam na kawałki! ? Potem jak pershing pobiegłam z perfumami w garści do mej przyjaciółki by się z nią radością podzielić. Nie mogłam jej przecież zostawić w przeświadczeniu, że ich nie mam! Ada się niestety myła, więc musiałam na nią poczekać.
Kiedy wróciła wreszcie z łazienki pokazałam jej perfumy i opowiedziałam o smutnej-wesołej przygodzie z perfumami, jaką zaaranżowały dziewczyny z pokoju.
Potem musiałam już wrócić, żeby nie dostać ochrzanu od wychowawców, że za długo siedzę na starym.
Przygodę z perfumami opowiedziałam również pani Beacie i pokazałam jej obiekt moich marzeń.

Do tej pory nie chwaliłam się Wam nigdy wpisami z mojego pamiętnika, ale może czasem warto coś tutaj z niego wrzucić?
04.04.2020. Sobota
Niestety nie przynoszę Ci dobrych wieści.
Nadal trwa kwarantanna! Już prawie miesiąc siedzę w domu i coraz częściej pojawiają się chwile załamania i uczucie zniechęcenia, jak ja to mówię, ‚zrobocenia’. W czwartek przywitaliśmy nowy miesiąc ? kwiecień i tata miał wtedy dzień wolny, jednak nikt nawet nie pomyślał o prima a prilis.
Jedynie na facebooku, a zwłaszcza na grupach pojawiały się jakieś żarciki. W tym roku była moda na straszenie opłatami za korzystanie z usług facebooka. W tym tygodniu nie byłam na absolutnie żadnym spacerze, bo zaostrzono obostrzenia dotyczące kwarantanny i muszę Ci przyznać, że ich najbardziej mi brakuje. Z naturą nie da się bowiem obcować wirtualnie tak jak to się robi w przypadku kontaktów ze znajomymi czy korzystaniu z innych rozrywek.
Dobrze, że chociaż mam świnkę. A propos rozrywek zauważyłam, że coraz chętniej nadrabiam zaległości muzyczne.
Poprawił mi się też kontakt z Latynosami, bo mam znacznie więcej czasu na pisanie z nimi. Wykładowcy zadają coraz więcej, ale na szczęście ustalają dość długie terminy na wykonanie wyznaczonych przez siebie prac.
Znów mam ogromną awersję do mojej pracy licencjackiej, ale obiecałam sobie, że od przyszłego tygodnia biorę się za nią ostro. W tym roku święta będą wyjątkowo smutne, bo nikt nas przecież nie odwiedzi, ani my nikogo, ale i tak przystroiłam tak jak zwykle pokój. Jedynym poważnym brakiem w mojej dekoracji wielkanocnej jest nieobecność mojego ulubionego ceramicznego koguta, któremu odpadła głowa. To bardzo stara figurka. Dostałam ją jeszcze we wczesnym dzieciństwie, bo bardzo marzył mi się gliniany kogucik, o którym usłyszałam w programie dla dzieci. Raz już mu głowa odpadła, gdy uparłam się, by zawieźć go do internatu. Od czasu naprawy figurki trzymała się ona aż do dzisiaj. To już druga tego typu pamiątka, która uległa zniszczeniu.
Pierwszą była ceramiczna mewa przywieziona z obozu językowego w Jastrzębiej Górze. Ona też raz została uratowana ? tata naprawił jej dziób, ale po drugim upadku już nic nie dało się dla niej zrobić, więc wylądowała w koszu na śmieci. Z ogromną przykrością muszę stwierdzić, że nie mam już nic do dodania, więc usłyszymy się najprawdopodobniej zaraz po świętach. Trzymaj się więc tam ciepło i przede wszystkim zdrowo.